Terapia Integracji Sensorycznej

Integracja sensoryczna (SI) to inaczej zdolność do rozumienia i porządkowania bodźców i informacji dostarczanych z otoczenia i z własnego ciała poprzez zmysły. Umiejętność ta pozwala dziecku zrozumieć, jak funkcjonuje otaczający je świat i nadaje sens nieustannie docierającym zewsząd bodźcom. Jeżeli proces integracji sensorycznej u dziecka jest zaburzony, mogą pojawić się problemy z nauką, zachowaniem, koncentracją, czy koordynacją, dlatego jeżeli zaniepokoją nas jakieś zachowania dziecka, warto udać się do specjalisty, który doradzi, jak ćwiczyć z dzieckiem w domu, bądź zaproponuje terapię.

Objawy (przykładowe), które mogą świadczyć o potencjalnych zaburzeniach sensorycznych dziecka:

1. ZACHOWANIE DZIECKA: unika fizycznej bliskości i dotyku; lubi nosić tylko specyficzne rodzaje ubrań, przeszkadzają mu metki; nie lubi brudzić się klejem i farbami; nie lubi obcinać paznokci, czesać się i myć zębów; w głośnych miejscach staje się marudne, czy poddenerwowane; źle reaguje na głośne dźwięki, np. muzyki, odkurzacza
2. NADWRAŻLIWOŚĆ LUB ZBYT MAŁA WRAŻLIWOŚĆ NA BODŹCE: nie zauważa zadrapań, czy siniaków spowodowanych upadkiem; kolorując, bardzo mocno dociska kredkę; poszukuje głośnych dźwięków; lubi być mocno przytulane lub samo mocno przytula
3. PROBLEMY Z RÓWNOWAGĄ: ma słabą równowagę, często upada lub się potyka; idąc po pokoju obija się o meble; ma kłopoty ze swobodnym poruszaniem się
4. AGRESJA: łatwo wpada we frustrację, reaguje agresją na przytłoczenie odbieranymi bodźcami
5. RUCHLIWOŚĆ: jest w ciągłym ruchu i wszędzie go pełno; cały czas trzyma coś w rączkach i tym porusza; trudno mu się skoncentrować, łatwo się rozprasza
6. OPÓŹNIENIE W ROZWOJU ZDOLNOŚCI RUCHOWYCH: ma problemy z samodzielnym zapinaniem guzików, sznurowaniem butów; ma trudność uczeniu się nowych umiejętności ruchowych (łapanie piłki, jazda na rowerze); niepoprawnie trzyma ołówek, sztućce czy nożyczki; niepewnie wchodzi lub schodzi po schodach; ma kłopoty z wycinaniem, rysowaniem po śladzie
7. WYBREDNOŚĆ W JEDZENIU: unika nowych smaków; jest wybredne pod względem konsystencji spożywanych pokarmów; ma tendencję do wypychania sobie ust jedzeniem

Terapia SI – co to takiego?

Metoda integracji sensorycznej to jedna z metod, która wykorzystywana jest w pracy z dziećmi, u których zaobserwować można m.in. trudności w zakresie umiejętności ruchowych, umiejętności szkolnych, nadpobudliwość psychoruchową, nadwrażliwość sensoryczną czy problemy z koncentracją. Terapia SI najczęściej przebiega w formie zabawy. Poprzez huśtanie się w hamakach, balansowanie, zabawy z piłką układ nerwowy i mózg dziecka uczy się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne i integracji wrażeń płynących z różnych zmysłów. Jeżeli terapia prowadzona jest systematycznie, zgodnie z zaleceniami po kilku miesiącach powinny być widoczne pozytywne efekty – poprawie ulega sprawność fizyczna dziecka, jego funkcjonowanie emocjonalne, a także koncentracja, funkcje wzrokowe i słuchowe.